Dzisiejszy obszar placu Świętego Ducha ma bogatą historię. Na przestrzeni wieków mieścił się tu między innymi kościół z klasztorem, szpital, cmentarz i główny dworzec autobusowy.

Pierwszy szpital powstał tu jeszcze przed lokacją Krakowa. Zakon Ducha Świętego, któremu plac zawdzięcza nazwę, przez stulecia wspierał biednych, odrzuconych i chorych. Dawne kościelne i szpitalne zabudowania wyburzono ostatecznie w końcu XIX wieku przy protestach części krakowian (kościoła Ducha Świętego żarliwie bronił m.in. Jan Matejko), by na części tak pozyskanego terenu postawić reprezentacyjny Teatr Miejski, dzisiejszy Teatr im. Juliusza Słowackiego.
W ostatnich latach plac pełnił głównie funkcję parkingu, a teraz, dzięki rewitalizacji, zyskał nie tylko nowy wygląd, ale też i nowe funkcje. Nawiązuje do znanego ze starych fotografii dworca autobusowego i przypomina o powiązaniach Krakowa z miastami partnerskimi i historycznymi. Umieszczone tam stylizowane zegary wskazują czas w różnych zakątkach świata. Zapachowy ogród różany (ponad 300 róż wielkokwiatowych, w dziesięciu intensywnie pachnących odmianach), kwatery wypełnione zimozielonymi cisami oraz wygodne ławki, dostosowane do potrzeb osób starszych, zachęcają do tego, by się na chwilę zatrzymać. Z kolei dąb szypułkowy, jedyne drzewo, które mogło zostać zasadzone w tym miejscu, zgodnie z wytycznymi wojewódzkiego konserwatora zabytków, upamiętnia prezydencję Krakowa w Organizacji Miast Światowego Dziedzictwa (OWHC).