Twórcy zmierzyli się z tłumaczeniem, transkrypcją czy inkorporacją jednego języka do muzyki. Opera dla Głuchych Roberta Piotrowicza i Ep Kuby Krzewińskiego sięgają do języka migowego głuchych, ich kultury, komunikacji, tożsamości. Reżyserii podjął się Robert Piotrowicz.

ntuicja, czym w ogóle może być świat Głuchych, przyszła na sam koniec. Po przerobieniu wszystkich obowiązkowych w tego typu przedsięwzięciach punktów: o wykluczeniu, zderzeniu kultur, przemocy i wyzwoleniu. Cień zrozumienia pojawił się w chwili największego nieporozumienia – gdy słyszący muzycy, reżyserzy i libreciści oraz Głusi aktorzy, poeci i tancerze nie zdołali wykreować wspólnego zakończenia dla tworzonej razem Opery dla Głuchych. W Ep dwóch muzyków mapuje i bada swoje smyczkowe instrumenty: sprawdzają ich brzmienie, ale też własne ciała oraz granice swoich przestrzeni prywatnych. Dwoje innych siedzi naprzeciw siebie; w choreografii gestów wydobywają „z powietrza” dźwięki fortepianu i wielkiego bębna. Na tym ostatnim gra także kolejny performer, który śpiewa w języku migowym piosenkę o dziwności (tytułowe „ep”); akompaniuje mu bardzo poważny kontrabasista…

Premiera odbędzie się 13 listopada, o godz. 20.00.

Robert Piotrowicz – Opera dla Głuchych (2018) 47′

Libretto: Wojtek Zrałek-Kossakowski / Adam Stoyanov
Reżyseria / dramaturgia: Wojtek Zrałek-Kossakowski / Michał Mendyk
Choreografia: Karol Tymiński
Reżyseria filmu i zdjęcia: Zuzanna Solakiewicz / Zvika Gregory Portnoy

Kuba Krzewiński – Ep na poetę migowego, perkusję, kontrabas i elektronikę (2018) 20′

Adam Stoyanov – poeta migowy
Emilia Sitarz – fortepian
Hubert Zemler – wielki bęben
Łukasz Owczynnikow – kontrabas

Zuzanna Solakiewicz – reżyseria i montaż
Zvika Gregory Portnoy – zdjęcia
Robert Migas-Mazur – reżyseria dźwięku

Prezentacja współorganizowana przez Bôłt Records.