6 sierpnia 1914 r. dowodzona przez Józefa Piłsudskiego Pierwsza Kompania Kadrowa wyruszyła z krakowskich Oleandrów do zaboru rosyjskiego, by tam na tyłach zaborczych wojsk wszcząć powstanie.

To były pierwsze dni Wielkiej Wojny, która wybuchła po incydencie w Sarajewie – zamach na austriackiego następcę trony Franciszka Ferdynanda. W wyniku zamachu Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii, a to popchnęło inne europejskie mocarstwa do działań. 28.lipca wybuchła wojna. Dla Europy był to początek jednego z najkrwawszych konfliktów, dla Polaków znajdujących się od prawie 120 lat w niewoli – szansa.

30 lipca 1914 r. Józef Piłsudski wydał pierwsze rozkazy mobilizacyjne. Słynna Pierwsza Kompania Kadrowa powstała z młodzieży skupionej w Strzelcu, Sokole i w Drużynach Bartoszowych oraz Drużynach Strzeleckich. Kompania liczyła niespełna 150 żołnierzy. Była zaplanowana jako kuźnia kadr dla przyszłego wojska polskiego.

Na zbiórce na Oleandrach przyszły Komendant wypowiedział w dniu 3 sierpnia następujące słowa: „Odtąd nie ma ani Strzelców ani Drużyniaków. Wszyscy, co tu jesteście zebrani, jesteście żołnierzami polskimi. Znoszę wszelkie odznaki specjalnych grup. Jedynym waszym znakiem jest odtąd Orzeł Biały”. Następnie J. Piłsudski wywołał imiennie 98 strzelców i 74 drużyniaków i ogłosił utworzenie Pierwszej Kompanii Kadrowej, której dowódcą mianował Tadeusza Kasprzyckiego. 2 sierpnia Austriacy wyrazili zgodę na wymarsz strzelców do Królestwa. Trasa marszu miała przebiegać przez Miechów-Kielce i dalej do Warszawy. Głównym zaś celem tej akcji było wzniecenie powstania w zaborze rosyjskim, a tym samym dezorganizacja rosyjskiego zaplecza. 6 sierpnia 1914 roku, pozostająca od paru dni w pogotowiu bojowym 1. Kompania Kadrowa, wymaszerowała z krakowskich Oleandrów i przez Michałowice, po zburzeniu rosyjskich słupów granicznych, poszła do Miechowa i dalej w kierunku Kielc, dokąd dotarła 12 sierpnia 1914 r.