6 września 2016 roku ogłoszono wyniki konkursu na projekt studialny dla zagospodarowania terenu Zakrzówka. Wybrano 4 spośród 34 nadesłanych prac. Po wielogodzinnych obradach Jury jednogłośnie zadecydowało o nie przyznaniu I nagrody.
Nagroda III – Maciej Siuda Pracownia Projektowa OOA, Pracownia Architektury Krajobrazu Marta Tomasiak
“Ekwilibrium” zakłada stworzenie strategii przyrodniczej, krajobrazowej, społecznej i architektonicznej terenu, w której nadrzędnym parametrem jest czas. Projekt jest pomyślany jako długofalowy proces przekształceń, dzięki którym ekosystem przyrodniczy może adaptować się do zachodzących w terenie zmian, a jednocześnie — przez mądre interwencje krajobrazowe — nadbudowywać i rozwijać. To kompleksowe myślenie o mieście jako wielowątkowym organizmie, a tym samym wielopłaszczyznowe projektowanie w czasie odwołuje się do koncepcji process urbanism.
Program parku zróżnicowano pod względem intensywności i powiązań z terenami sąsiednimi w ramach 5 stref funkcjonalnych – 1. Strefa Edukacyjna; 2. Kąpielisko i tereny sąsiednie; 3. Strefa Sąsiedzka; 4. Skałki Twardowskiego – tereny wspinaczkowe; 5. Strefa leśna – tereny spacerowe.
Zaplanowano 5 obiektów architektonicznych – Centrum Edukacji Ekologicznej, sezonową kawiarnię, restaurację całoroczną, wypożyczalnię sprzętu wodnego i małą gastronomię oraz pawilony wejściowe. Rozrzeźbione bryły subtelnie wpisują się w krajobraz. Odsłonięta konstrukcja drewniana i użycie gontu na elewacjach sprawia, że architektura ukazuje się spacerowiczom parku w sposób stopniowy, dyskretnie wpisuje się w zieleń i krajobraz. Budynki zaprojektowano z zastosowaniem licznych technologii przyjaznych ekologicznie – retencja wody, zielone dachy, drewnopochodne materiały, możliwość naturalnego przewietrzania, kolektory słoneczne. Zastosowano fundamenty słupowe (punktowe), przy jednoczesnym wyniesieniu parteru budynku ponad linię gruntu. Dzięki temu ingerencja w ziemię jest minimalna. Dodatkowo pozwala lokalnym małym zwierzętom na swobodne przechodzenie. Lekka konstrukcja drewniana redukuje ilość prac ciężkich oraz ziemnych na budowie, charakterystycznych dla monolitycznych budowli żelbetowych. Jednocześnie modułowość poszczególnych elementów konstrukcyjnych umożliwia szybki montaż i minimalizuje szkody dla środowiska.
Przyjęto dwie strategie projektowania komunikacji: 1. Zachowanie istniejących przedeptów i szlaków spacerowych z jednoczesnym ich uporządkowaniem (wyrównanie szerokości ścieżek, oznaczenie identyfikacją wizualną, wprowadzenie małej architektury, itp.), 2. Wprowadzenie nowych ciągów komunikacyjnych mających na celu wyodrębnienie szlaków edukacyjnych oraz integrację projektowanych budynków z krajobrazem. Ilość projektowanych ścieżek jest minimalna, ich lokalizacja możliwie najmniej ingeruje w dziki charakter otoczenia. Komunikacja kołowa bazuje na zastanej infrastrukturze. Wprowadzono dwa typy parkingów: 1. Parkingi zbiorcze wyniesione na obrzeża Zakrzówka, 2. Małe punktowe placyki postojowe wewnątrz założenie dla osób starszych, niepełnosprawnych lub obsługujących budynki.
Projekt przewiduje wprowadzenie kompleksowej identyfikacji wizualnej oraz małej architektury dla całego terenu Zakrzówka. Mała architektura została zaprojektowana przy zastosowaniu dwóch podstawowych materiałów: drewniane wykończenie (kolor naturalny, impregnowane) oparte na lekkiej stalowej konstrukcji (profil okrągły) malowanej proszkowo na kolor jasno szary lub biały. Forma mebli miejskich łączy w sobie prostotę z próbą subtelnego wpisania się w otoczenie. W wybranych miejscach parku umieszczono tabliczki z opisem charakterystycznej szaty roślinnej. Wprowadzono dwa typy oświetlenia: wysokie latarnie przy głównych ścieżkach (wyposażone w baterie fotowoltaiczne) oraz oświetlenie niskie, umieszczone pod projektowanymi drewnianymi ścieżkami edukacyjnymi.
W ramach gospodarki zielenią zaplanowano: – uzupełnienia w istniejących płatach cennych siedliskowo, a także wprowadzenie rodzimej roślinności w miejscach ugorów, odłogów, zarośli i zbiorowisk ruderalnych; – bogaty dobór gatunkowy projektowanej zieleni wspierający rozwój bioróżnorodności na terenie całego parku; – zatrzymanie procesu sukcesji muraw kserotermicznych dzięki wypasowi; – wprowadzenie zielnych dachów z nasadzeniami gatunków muraw i łąk; – zwiększenie powierzchni siedlisk szuwarów właściwych w celu zwiększenia obszarów bytowania i rozrodu cennych owadów, gadów i płazów.
Nowe płaty nasadzeń i uzupełnienia istniejących rozpoczną wieloletni proces kształtowania znacznie silniejszej kondycji ekosystemu Zakrzówka. Zmiana ubogich i mniej wartościowych ugorów, zarośli i odłogów w bogate i zróżnicowane gatunkowo zbiorowiska łąk, szuwarów i muraw zwiększy bioróżnorodność parku i pozytywnie wpłynie na występujące tu gatunki fauny. Wzmocniony ekosystem „udźwignie” zaplanowane w czasie działania inwestycyjne i zwiększoną liczbę użytkowników obszaru.
